Uczniowie klasy V zostali zaproszeni do udziału w niecodziennym spotkaniu czytelniczym, realizowanym w ramach projektu „Książki niosące nadzieję”. Celem spotkania była promocja czytelnictwa, integracja młodzieży, rozmowa na temat poczucia własnej wartości poprzez odkrywanie swoich mocnych i słabych stron, ale przede wszystkim wzmacnianie, budowanie pozytywnego wizerunku siebie. W wydarzeniu wzięli udział uczniowie z Polski i Ukrainy.Na początku uczniowie zostali zaproszeni do zabawy integracyjnej zwanej „cebula”. W trakcie zabawy, mieli możliwość przez chwilę porozmawiać z każdą osobą z klasy m.in.: o tym za co ją cenią, co w niej lubią, za co jej dziękują. Kolejna zabawa "Chińskie szepty" miała na celu wzmocnić uczniów, poprzez pozytywne komunikaty. Uczniowie w trakcie zadania zostali poproszeni o przekazanie miłych, życzliwych komunikatów innym uczniom za pomocą pośrednika- ucznia. Pośrednik nie mógł zdradzić adresata komunikatu. Ta zabawa pozwala przekazać komplementy, pozytywne komentarze, co wpływa na budowanie poczucia własnej wartości.Kolejnym punktem spotkania było ćwiczenie pokazujące, jak wpływają na nas negatywne komunikaty, słowa, które ranią, krzywdzą, hejt. Uczniowie obserwowali, jak zmieniają się postacie (rolka papieru) pod wpływem negatywnych komentarzy. Postacie (rolki papieru) odzyskiwały swój kształt słysząc miłe, pozytywne komunikaty. Zaskakujące było dla nich to, że nawet "naprawiona" wyprostowaną rolka nie odzyskuje swojego kształtu. Tak też wpływają na nas słowa negatywne, złe myśli, hejt, nawet jeśli ktoś przeprosi rany, zgięcia, pozostają. Dlatego tak ważne jest to co mówimy, słowa mają ogromne znaczenie.Pozostawieni w chwili zadumy uczniowie zostali zaproszeni do wysłuchania opowiadania "Coś i nic" Anny Paszkiewicz, Ilustracje: Kasia Walentynowicz, 2020. Książkę, a właściwie książki, jedna w języku polski, druga w języku ukraińskim otrzymaliśmy w ramach projektu „Książki niosące nadzieję” realizowanego przez FRSI i wydawnictwo Widnokrąg.Książka została odczytana najpierw przez ucznia klasy V Vladyslawa, który pochodzi z Ukrainy po ukraińsku, a później przeze mnie po polsku. Dla kolegów i koleżanek Vlada była to niezwykła okazja posłuchania języka ukraińskiego, Vlad miał okazję przybliżyć swój język innym uczniom, a także zwrócić uwagę, że są słowo, które brzmią tak samo lub bardzo podobnie w obu językach. Po wysłuchania opowiadania rozmawialiśmy o odczuciach bohaterów coś i nic. Co wpływało na ich poczucie własnej wartości, jak komentarze, komunikaty wzmacniały, bądź osłabiały wiarę we własne możliwości. Na koniec poprosiłam uczniów, abyśmy spróbowali zbudować poczucie własnej wartości za pomocą cegiełek. Podczas rozmowy doszliśmy do wniosku, że wszystkie ważne i wartościowe rzeczy w życiu wymagają solidnych fundamentów, dlatego nasze komunikaty zapisaliśmy w formie cegiełek.

Na zakończenie ewaluacja, która pokazała, że uczniowie pozytywnie ocenili warsztaty.

Urszula Mastalerz